Punjabi poetry blog

   میں وی ساں کدی ننھی پری  ما پیا ں دے گھر وچ تتلی بن کے  ھر پا سے اڈدی پھردی ساں  دنیا میری گھر وی میرا  باغ بہاراں  سب ٹھنڈ یاں چھاواں میر یاں نے  فیر کی ھو یا  اک دن ستی سپنے توں میں  جا گی ساں  میرے کنی جد گل اے پئی ھنڑ اپنے گھر توں جانڑا اے مینوں اینج لگیا   جیویں میں تے نہیں  اے صرف پر چھا یاں میر یاں نے  جد  بہ گئ اس بیگا نے نال دل لگد یاں لگد یاں لگ جانڑاں دل لاواں لاواں تاں سوچاں گل دل نے آ خر من ھی لئ اے چھپر چھاواں میریاں نے دن رات سنواردی رھندی ساں اس نکے جیے ساہباں نو ں میں کد جندڑی میری مک گئی اے گزرے ہوئے سونڑے پل میرے کج یاداں سہا نیاں میر یاں نے  جد چکر ماہ و سال آیا دل شیشے اندر وال آیا حق لینڑا ازل توں سی حق اودا حق لینڑ دا اونو ں خیال آیا اے گھر تےمیرا اپنڑا اے  ایتھے کی کردے او سر کار تسی اے بوھے باریا ں میر یا ں نے تد دل دیاں کر چیاں چنڑ دی ساں  دا  نالے سو چدی ساں او پیار محبت کی ھو یا  کتھے حصا ر لئ باھواں میر یا ں نے پر کہا نڑی اجے وی مکی نہیں  کل شامی ...

  ربا مینوں صندل کردے۔ پنجابی شاعری نجمہ مسعود جون 09, 2022 ربا مینوں صندل کردے     جیڑا میرے نیڑے آوے  خوشبو اودھا مقدر کردے ربا مینوں صندل کردے  سائے لئی مسافر در در رلدے  مینوں گھنی چھاں وانگوں کردے  جیڑی لکاندی پردے سب دے مینوں  سلکھنی ماں وانگ کردے اپنا پرایا مینوں زخم جو لاوے اودھا  کلہاڑا خوشبو نال بھردے جیوندی رھواں تے چھتری سب لئ مرجاواں تے خوشبو کردے نجمہ مسعود🌺

  مٹی دے کھڈونے وانگوں بندے دی کہانی اے پتہ نہیں کہڑے ویلے کھیڈ مک جانڑی اے اکو رب سچا تے اودھی ذات سیانڑی اے   ایہہ دانڑیاں دی وڈیائی دی روایت پرانی اے  اُچی ذات دی شان دا اُچا شملہ نشانی اے مٹی نال بنی اے مٹی چے رل جانڑی اے دسو کنے چِہر ایتھے زندگی مسکراؤنڑی اے موت  نے  جندڑی دی کنڈی کھڑکاؤنڑی اے جال وچوں کڈ کے پنچرے چے پاؤنڑی اے جتھوں روح  آئی سی اوتھے اپڑاؤنڑی اے نجمہ مسعود

 عشق دا روگ جادو عشقِ داسر چڑھ بولے دل دے اندر دا بھید پہیا کھولے لگ جاندے روگ پھر ھولے ھولے     چناں جیاں ھیر یاں نو مٹی وچ رولے   منگدے دعاواں عاشق بھر بھر جھولے بھا نبڑ بنڑ جاندے نے پیار دے شعلے  کھے سر پیندی نہ ملدے ڈھولے ھو جاندے نے پیارے اکھاں توں اوھلے   نہ سمجھیں نجمی اینوں گڈیاں پٹولے                    شالا پینڑ کدی نہ عشق دے رولے نجمہ مسعود.

 حمد باری تعالی .... او مالک اے کل دا اے جہاں اے اسی دا نہ همت کسی دی اودی تهاں تے بولے مشیت ایزدی دے  رازاں نوں کهولے اسی دی رضا اے اسی دی اے حکمت او چاهوے تےآپی پنڈاں نوں کهولے اے دنیا اے وڈی تے وڈے بکهیڑے نیکی تے بدی نوں واہ واہ نکهیڑے اسی وڈے سرکش اسی ایتهے باغی کریں پار یارب ساڈے بهی بیڑے نجمہ  مسعود

 یار بندے نے تن قسم دے۔    وکھو وکھ پچھان دن پہلے یار نی گلیں باتیں دوجے بکھرے کھانڑ دے پہلا ملے تے گلاں باتاں خاطر نال ذبان زبان دے دوجا ملے تے چھیتی کردا چارے کھان کھوان دے جانی یار نوں آپ ملیں توں جھگڑے چھڈ نقصان دے لینا ہوے تے لے دل اودھا دینی ہوے تے جان دے پھر دنیا تیرے لئ جنت کہندا نال ایمان دے

او بندیاں نوں پہلے پنڑدا اے صبر دی  پہٹھی جیویں  ُپہندا اے جیڑے اودی رضا چے راضی ھونڑ اونہاں نوں خاص کم لئ چنڑدا اے اچے رتبے ایویں نہیں ملدے نے اکھاں بند تے ھونٹ سلدے نے اے پھل جے وریاں دے چلے دے ڈھول رھندے جے اکو ِکلے دے اُکا میں نوں اندروں مُکاندے نے تد ولیاں دا رتبہ پا ندے نے رب اونہاں دی دل وچ وسدا اے باطن شیشے وانگوں دسدا اے او رھندے رب دی  دنیا چے نہیں ودسدے سب دی دنیا چے نجمہ مسعود🌱