Punjabi poetry blog

 Happy Mother,s day. ماواں دا اک دن نہی ھوندا  ھر دن ایتھے ماواں نال حیاتی دے اے سارے چکر چلدے نے اُدھیاں ساھنواں نال ساریاں رمزاں سہاڈیاں سمجھے ڈھڈ  لِس سب ماواں نال  اک گھڑی جے او نظر نہ آوے ساہ نہیں آؤندا ساھنواں نال پیار دے رشتے  منے پرمنے کوئی نہیں رلدا ماواں نال رب نے بنایا سچا رشتہ اپنیاں ھی پرچھاواں نال دل چوں نکلن منظوری پاونڑ دعاواں تے بس ماواں نال ایدھے باجھ  ککھاں توں ھولے سارے پہار  نے ماواں نال نجمہ مسعود

 

 رانی پور دی فاطمہ   😢 رانی پور دی رانڑی ساں میں جیویں دودھ مدھانڑی ساں میں بنا دعا توں ساں جھولی آ پئی  ماپیاں دی اکھاں دا پانڑی ساں میں  او سائیں دی در تے نزر دے آئے ھوئی زرا جئی سیانڑی ساں میں میرے لئی او سن زھر دی وانگوں   انہاں لئی مٹھا پانڑی ساں میں میں پیراں فقیراں چے ماپے لبھاں اُنہاں لئی  کمی کمانڑی ساں میں  ظلم دا گُھٹ پیتا، ثواب  سمجھ کے ھائے نی ،کڈی ایانڑی ساں میں محل سی حور ملائکہ والا  لگدی وچ کہانڑی  ساں میں فرشتے نے ظلم دی انہیری پائی نہی سُو تکیا نیانڑی ساں میں بھوکھا شیر اجے وی نہیں رجیا کہڑی ، کلی نمانڑی ساں  میں  آھواں تے کراھواں او  نہی سن موت دا گیت سنانڑی ساں میں  نجمہ مسعود

سرحداں نوں نہیں َمنّدے پھول  نالےخوشبووی سرحداں نوں نہیں مَنّدے ھوا دا تےفلسفہ اے جھونکےسرحداں نوں نہیی مَنّدے فطرت دیفراغی ویکھ، بنیا  اےجگ سب لئ اے عالم دے اےنظارے سرحداں نوں نہیں  مَنّدے  دکھ تے سکھ دوویں ھی اس حیاتی دے زیور جے ھنجو تےھاسے وی سرحداں نوں نہیں مَندّے عشق منہ زورگھوڑا جےچلپئے تےرکدا نہئیں عاشق سارےکملےنےسرحداں نوں نہئیں مَنّدے  بنےسُرتےسازسارےاس فطرت دی ھم آہنگی لئی  موسیقی دےاےدھارے سرحداں نوں نہئیں مَنّدے پاگل جوانی وانگ مست لہراں بل کھاؤندیاں لہراندیاں دریاواں دے اے دھارے سرحداں نوں نہئیں مَنّدے نجمہ مسعود🌎  

  یاراں دے یار آں گلے دا ھار آں  ویکھ آزمائیں نیئں یار گنوائیں نیئں جد اسی ملدے پُھل جیویں کھلدے کدی وی رلائیں نیئں بہار گنوائیں نیئں دل سہاڈے اکو جئے کھوٹاں تو پاک رھینڑ   بس ساکھ وٹائیں نیئں اعتبار گمائیں  نیئں محبتاں دے دیئے بلن دوستیاں دے ناں تے لو نوں بجھائیں نہیں چاننڑنا  چھپائیں  نیئں 🌾نجمہ مسعود 🌾

  صبح دی سیر    ............   نجمہ مسعود ۔ صبح دی میں سیر کراں مینوں چاہ چڑھیا  ھولی ھولی ٹردا میں باغ جناح وڑیا اوتھے دی تے بلے بلے دنیا نرالی سے  پھلاں نال  جھکی ھوئی ایتھے ھر ڈالی سی پہلے مینوں ٹکری کڑی او اک بالی سی اچا پاجامہ اودھا جیویں کرتا ھی خالی سی آگے آگے ڈولی پچھے منڈیاں دی ٹولی کدی جمپاں  لانڑ کدی ٹردے سے ھولی کناں وچ ٹوٹیاں بلاں اُتے لالی سی مڑ کے جو تکیا سو بی بی او جلالی سی ٹاھلیاں دی چھاواں ھیٹھ بیٹھے سی پڑھاکو اک پاسے بابے ۔۔ بیٹھے پکھدے تمباکو   پار جھاڑی نال تکیا جد لیڑا آک اڑیا  دل نے جو چھکی لائی اتھے جا کھڑ یا   موٹیاں نہ ھونڑ ایتھے انہاں دے نال دیاں ٹردیان سن اینج جیویں  چکھڑ پیاں چالدیاں دوجے پاسے جھاڑیاں توں جھاتی کوئی پاندا سی سہتراں تے اُتے اک جوڑا پیا آؤندا سی ھولی ھولی ٹردی ڈگ پئی شیدائن او بابے نے جھٹ ودھ اونوں جا پھڑیا  ھیر تے رانجھے وانگ تہاڈی وی مثال اے کول جا کے اینہاں کول  ایہہ قصہ گھڑیا  گول چکر کھا کےمیں  سبزے تے بہہ گیا  لال سوٹ والی ناری نوں تکدا ای رہ ...

  جے میں پنکھ پکھیرو ھوندی                   نہ مٹی دی ڈھیری ھو ندی اڈدی پھردی آسما ناں تے.                        دنیا تیری میری ھوندی کھڑ کھڑ ہسدی سکھاں نال وسدی.           نچ نچ گھمن گھیری ھو ندی        سانجھے د کھ تے سا نجھے سپنے  چھاں سکھاں دی گھنیری ھوندی ھر پاسے چمکن چن تے تارے رات نہ کوئی انہیری ھوندی نجمہ مسعود

  کی گل ایے شیداں اج چھم چھم رونی ا یں رو رو ھنجواں دے ہار پئ پرونی ایں حوصلہ توں رکھ گل دل والی دس نیں اٹھ جا شابا ھنڑ کمر نوں کس نیں کی دساں بی بی جی نصیب میرے ماڑے نے ماڑی جئ جندڑی نوں ایویں پیی نسانی آ پہج پہج ہرپاسے روزی پہی کمانی آں گھر والا کدوں دا نشے دا شیدائی اے چھ میرے بال نے  گھر پئ چلانی آں جدوں دا چار گھراں دا کم میں چکیا ہف ہف نس نس ساہ میرا سکیا نشہ جد مک جاوے چیخ تے پکار وے فیر میں کھاندی آں نال چھمکاں دی مار وے لوں لوں ویکھو اج میرا پیا دکھدا اکھاں چوں ہنجواں دا طوفان نہیں سکدا ویکھو تسی پنڈا میرا ھو یا نیلوں نیل اے سکھ میں وی پا لیواں کڈو کوئ سبیل اے تسی کنے سکھی او کڈا وڈا گھر جے نال دا اے لبہیا کناں سہنڑا ور جے بالاں دا جنجال تہاڈا حسابی تے کتا بی اے منہ اتے چمکے لالی پھلاں ونگ گلا بی اے سنڑ گلاں شیداں دیاں دل میرا ڈوبیا ھولی ھولی دل وچ تیر جیا کھبیا کی دساں شیداں تینوں اندروں میں سڑی آں سوہنڑا ور وڈا گھر نظری تے اوندا اے ایس نوں بچاؤنڑ لئ اوکھی میں  وی بڑی آں دل اتے رکھی اے صبر ے دی سل وے دنیا نوں سامنڑے ہنس ہنس مل وے منہوں میں نہ کسکی روک لیے اتھرو ...

 اک ھتھ رندہ دوجے ہتھ منڈا او آ دوالےمیرے ھویا سی اے بال میں اپنا لیہا یا جے جے بدل سکو تقدیر ایدی ور یاں توں پڑ ھا ندے او لوکاں اک پت پڑھا دیو میرا وی اے و صف تہانوں رب دتا اے سارے جگ وچ وڈے کہلا ندے ھو آدمی نوں انسان بڑھاونڑ لئ گر سارے تسی آزما ندے او ہا لی نرا مرا اے منڈا اے جیو یں چڑا کوئی ٹندا اے مغز ایدا جے کورے کاغذ ورگا عقل و دانش دیاں لیکا ں تسی پانڑ یاں نے ایویں نکیاں نکیاں خواہشاں نے ایدھے اندر جومیں ویکھنا چاھندا واں سچ کی ھوندا کیویں بولدے نے میرے لال نوں تسی سکھا دیوو اید ھی خا طر زہر بھی پی لیوے ایدی رگ رگ وچ وسا دیوو جھوٹ جڑ اے سب برا یاں دی انہوں اہیہ بھی سبق پڑ ھانڑا اے اینوں دسیوں ایدے توں دور رھوے پہاوین نکا اے یا ایانڑا اے فریب مکاری تےپر کاری سب اے جھوٹ دے بہن بھرا ہی نے ایدے دل وچ تسی بٹھا نا اے انصاف ہوے دوجا سبق اودا اس گل لئ جاں لڑادیوے کیویں پنکھ پکھیرو اچے اڈدے نے فلک دے نال او جا لگدے نے اوچی بناونئ اے تسی سرشت ایدی نیو اں اڈن دا کدی وی ایہ سوچے نہ ایویں کمزور جیا اے بالڑا جے میں چاھناں اندروں مظبوط ہوے قوت ارادی جنہوں اسی کہندے آں ایدھے اندر کٹ کٹ بھر ...

   میں وی ساں کدی ننھی پری  ما پیا ں دے گھر وچ تتلی بن کے  ھر پا سے اڈدی پھردی ساں  دنیا میری گھر وی میرا  باغ بہاراں  سب ٹھنڈ یاں چھاواں میر یاں نے  فیر کی ھو یا  اک دن ستی سپنے توں میں  جا گی ساں  میرے کنی جد گل اے پئی ھنڑ اپنے گھر توں جانڑا اے مینوں اینج لگیا   جیویں میں تے نہیں  اے صرف پر چھا یاں میر یاں نے  جد  بہ گئ اس بیگا نے نال دل لگد یاں لگد یاں لگ جانڑاں دل لاواں لاواں تاں سوچاں گل دل نے آ خر من ھی لئ اے چھپر چھاواں میریاں نے دن رات سنواردی رھندی ساں اس نکے جیے ساہباں نو ں میں کد جندڑی میری مک گئی اے گزرے ہوئے سونڑے پل میرے کج یاداں سہا نیاں میر یاں نے  جد چکر ماہ و سال آیا دل شیشے اندر وال آیا حق لینڑا ازل توں سی حق اودا حق لینڑ دا اونو ں خیال آیا اے گھر تےمیرا اپنڑا اے  ایتھے کی کردے او سر کار تسی اے بوھے باریا ں میر یا ں نے تد دل دیاں کر چیاں چنڑ دی ساں  دا  نالے سو چدی ساں او پیار محبت کی ھو یا  کتھے حصا ر لئ باھواں میر یا ں نے پر کہا نڑی اجے وی مکی نہیں  کل شامی ...

  ربا مینوں صندل کردے۔ پنجابی شاعری نجمہ مسعود جون 09, 2022 ربا مینوں صندل کردے     جیڑا میرے نیڑے آوے  خوشبو اودھا مقدر کردے ربا مینوں صندل کردے  سائے لئی مسافر در در رلدے  مینوں گھنی چھاں وانگوں کردے  جیڑی لکاندی پردے سب دے مینوں  سلکھنی ماں وانگ کردے اپنا پرایا مینوں زخم جو لاوے اودھا  کلہاڑا خوشبو نال بھردے جیوندی رھواں تے چھتری سب لئ مرجاواں تے خوشبو کردے نجمہ مسعود🌺

  مٹی دے کھڈونے وانگوں بندے دی کہانی اے پتہ نہیں کہڑے ویلے کھیڈ مک جانڑی اے اکو رب سچا تے اودھی ذات سیانڑی اے   ایہہ دانڑیاں دی وڈیائی دی روایت پرانی اے  اُچی ذات دی شان دا اُچا شملہ نشانی اے مٹی نال بنی اے مٹی چے رل جانڑی اے دسو کنے چِہر ایتھے زندگی مسکراؤنڑی اے موت  نے  جندڑی دی کنڈی کھڑکاؤنڑی اے جال وچوں کڈ کے پنچرے چے پاؤنڑی اے جتھوں روح  آئی سی اوتھے اپڑاؤنڑی اے نجمہ مسعود

 عشق دا روگ جادو عشقِ داسر چڑھ بولے دل دے اندر دا بھید پہیا کھولے لگ جاندے روگ پھر ھولے ھولے     چناں جیاں ھیر یاں نو مٹی وچ رولے   منگدے دعاواں عاشق بھر بھر جھولے بھا نبڑ بنڑ جاندے نے پیار دے شعلے  کھے سر پیندی نہ ملدے ڈھولے ھو جاندے نے پیارے اکھاں توں اوھلے   نہ سمجھیں نجمی اینوں گڈیاں پٹولے                    شالا پینڑ کدی نہ عشق دے رولے نجمہ مسعود.

 یار بندے نے تن قسم دے۔    وکھو وکھ پچھان دن پہلے یار نی گلیں باتیں دوجے بکھرے کھانڑ دے پہلا ملے تے گلاں باتاں خاطر نال ذبان زبان دے دوجا ملے تے چھیتی کردا چارے کھان کھوان دے جانی یار نوں آپ ملیں توں جھگڑے چھڈ نقصان دے لینا ہوے تے لے دل اودھا دینی ہوے تے جان دے پھر دنیا تیرے لئ جنت کہندا نال ایمان دے

او بندیاں نوں پہلے پنڑدا اے صبر دی  پہٹھی جیویں  ُپہندا اے جیڑے اودی رضا چے راضی ھونڑ اونہاں نوں خاص کم لئ چنڑدا اے اچے رتبے ایویں نہیں ملدے نے اکھاں بند تے ھونٹ سلدے نے اے پھل جے وریاں دے چلے دے ڈھول رھندے جے اکو ِکلے دے اُکا میں نوں اندروں مُکاندے نے تد ولیاں دا رتبہ پا ندے نے رب اونہاں دی دل وچ وسدا اے باطن شیشے وانگوں دسدا اے او رھندے رب دی  دنیا چے نہیں ودسدے سب دی دنیا چے نجمہ مسعود🌱

  مٹی دے کھڈونے وانگوں بندے دی کہانی اے پتہ نہیں کہڑے ویلے کھیڈ مک جانڑی اے اکو رب سچا تے اودھی ذات سیانڑی اے   ایہہ دانڑیاں دی وڈیائی دی روایت پرانی اے  اُچی ذات دی شان دا اُچا شملہ نشانی اے مٹی نال بنی اے مٹی چے رل جانڑی اے دسو کنے چِہر ایتھے زندگی مسکراؤنڑی اے موت  نے  جندڑی دی کنڈی کھڑکاؤنڑی اے جال وچوں کڈ کے پنچرے چے پاؤنڑی اے جتھوں روح  آئی سی اوتھے اپڑاؤنڑی اے نجمہ مسعود

  غزل بھرے بازار وچوں خالی مڑ آؤندی آں  دل دیاں حسرتاں سب توں لکانی آں  نہیں ھوندی کدی خواہش   تے کدے  پیسے نہیں ھوندے دنیا تے آنڑ دا ناں ای اسی کیتا ھے ھر ویلے صبر دا گھٹ اسی پیتا اے  بہتی رزق دی بھک کٹی  ملیا  پیار دا وی فاقہ سی ظلم و زیادتی دی کہانڑی کی سناواں  کیویں تینوں لکیاں پیڑاں وکھاواں  روح دی موت  تے نظری نہ آؤندی جسم دی موت ،کہڑی وڈی گل اے دولتاں نال عزتاں دی تقسیم کیوں ھوندی اے  جدے کہار دانےاودی تکریم کیوں ھوندی اے بھک نال سُکےننگے بچے دی تصویر اس دنیا لئی شاہکار  کیوں ھوندی اے نجمہ مسعود🌾

  ونڈ پنجابی نظم۔  نجمہ مسعود بے  پرواہ  تے ڈاھڈیا ربا واہ واہ تیری ونّڈ  کسی دا موڑیں خالی کاسہ کِسی نُوں چُکاویں  پنڈ ویکھاں جے مخلوق تیری نوں سو سو وکھرے رنگ  کسی دی بولی چے زھر پیا گھلدا کسی چے امرت کھنڈ لیکھ لکھن چے   تیری مرضی سانوں سمجھ نہ آئی کسی نوں  پیاویں آب زم زم  کسی دے لیکھاں چے ٹہنڈ کسی دی گود خالی کردیاں ڈھائی گھڑی نہیں او لاؤندا  ِکدے بچھڑے یار ملا کے اودے سینے پاؤندا ایں ٹھنڈ  الکاسب حبیب اللہ سارے کہندے زات پات  نہ ُپچُھِیں ُاوچیاں عدالتاں دا قاضی ھوے یا گوٹھ گراں  دا بھنڈ بے پرواہ تے ڈاھڈیا ربا واہ واہ تیری ونڈ  کسی دا موڑیں خالی کاسہ کسی نوں چکاویں پنڈ پنجابی شاعری